Macocha ojczyzna, czyli moja skradziona matka to spektakl, który powstał z inicjatywy Wicki Wickuśki Kalaitzi, oparty na autentycznej historii Lenki, jej matki, ofiary deportacji dzieci do Europy Środkowo-Wschodniej podczas greckiej wojny domowej. To artystyczno-dokumentalna opowieść o godzeniu się z przeszłością i swoim pochodzeniem, o poszukiwaniu domu i oswajaniu nowej ojczyzny. Rozgrywająca się wokół tematów pamięci i uprowadzenia oraz figury Matki Europy, odyseja Lenki zabiera nas w podróż przez Albanię, Jugosławię, Bułgarię i Rumunię, do domu dziecka we Wrocławiu, Lipska, a w końcu do Berlina Zachodniego, gdzie od 1981 roku Lenka mieszka do dziś. Ich wspólną historię, bazując na rodzinnych wspomnieniach, opowie jej córka, Wicki. Narracja sceniczna, wraz z dokumentalnymi, taneczno-performatywnymi elementami muzycznymi odnosi się do obecnej, ale ponadczasowej sytuacji matek poszukujących schronienia w Europie. Spektakl skupia się na procesie międzypokoleniowym – dotyka problemu przepracowania historii przez nasze córki, matki, babcie, prababcie, a w końcu także tej jedynej: przez Matkę Europę. Realizacja wpisuje się we współczesny dyskurs na temat domu i wyobcowania, procesu dialogu i wykorzenienia. 

Spektakl jest częścią prowadzonego przez Joannę Lewicką projektu „Macocha Ojczyzna” poświęconego tematowi pochodzenia, wykorzenienia i braku przynależności.